Σκωτία

Η ιστορία της Σκωτίας είναι συναρπαστική και πολύπλοκη. υπάρχουν Ρωμαίοι στρατιώτες, Βίκινγκς, ευγενείς φυλές, ισχυροί βασιλείς μονάρχες και ακόμη και φωτισμένοι φιλόσοφοι.

Η καταγεγραμμένη ιστορία της Σκωτίας ξεκινά τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στη Βρετανία. Οι Ρωμαίοι πρόσθεσαν τη νότια Βρετανία στην αυτοκρατορία τους ως επαρχία Britannia. Δεν μπόρεσαν, ωστόσο, να υποτάξουν τις άγριες φυλές του βορρά. Για να μην εισβάλουν αυτές οι φυλές στη Βρετανία, ο αυτοκράτορας Αδριανός έχτισε ένα τεράστιο τείχος σε όλο το νησί από θάλασσα σε θάλασσα. Οι Ρωμαίοι ονόμασαν τη γη βόρεια του τείχους Καληδονία και ονόμασαν τους ανθρώπους Picts – από το λατινικό pictus, που σημαίνει “ζωγραφισμένο” – επειδή ζωγράφιζαν το σώμα τους. Μέρη του Τείχους του Αδριανού στέκονται ακόμα στα σύνορα της Σκωτίας.

Τον 5ο αιώνα Κέλτες μετανάστες από την Ιρλανδία, που ονομάζονταν Σκωτσέζοι, εγκαταστάθηκαν βόρεια του Clyde. Οι Σκωτσέζοι ήταν ήδη χριστιανοί όταν έφυγαν από την Ιρλανδία. Τον 9ο αιώνα ο Kenneth MacAlpine, βασιλιάς της Σκωτίας πρόσθεσε το βασίλειο των Πικτών στο δικό του. Περίπου τον 10ο αιώνα η γη έγινε γνωστή ως Σκωτία.

Αφού οι Νορμανδοί κατέκτησαν την Αγγλία το 1066, πολλοί Αγγλοσάξονες από την Αγγλία εγκαταστάθηκαν στις Πεδιάδες της Σκωτίας. Εδώ οι Σκωτσέζοι υιοθέτησαν σταδιακά αγγλικούς τρόπους. Καθιερώθηκε η φεουδαρχία και οι αρχηγοί των φυλών έγιναν ευγενείς. Οι πόλεις μεγάλωσαν, το εμπόριο αυξήθηκε και η Σκωτία ευημερούσε.

Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Γ’, ο βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Α’ είχε αυτοανακηρυχθεί κυρίαρχος της Σκωτίας και βάδισε τα στρατεύματά του βόρεια. Το 1297, ο στρατός του Εδουάρδου σχεδίαζε να διασχίσει τον ποταμό Φορθ στη Γέφυρα του Στέρλινγκ, αλλά συναντήθηκε από έναν στρατό Σκωτσέζων που τους ανάγκασε να επιστρέψουν. Η Μάχη της Γέφυρας του Στέρλινγκ είναι όπου ο Γουίλιαμ Γουάλας, μια από τις πιο διάσημες προσωπικότητες της Σκωτίας, κέρδισε τη φήμη του όπου ανακηρύχθηκε ιππότης και διορίστηκε Φύλακας της Σκωτίας την επόμενη χρονιά.

Ο Ρόμπερτ ο Μπρους στέφθηκε Βασιλιάς της Σκωτίας. Ο πόλεμος μεταξύ των Άγγλων και των Σκωτσέζων μαίνεται μέχρι το 1314, όταν ο στρατός του Ρόμπερτ Μπρους νίκησε τον Εδουάρδο Β’ στη Μάχη του Μπάνοκμπερν. Ένας θρύλος γεννήθηκε. Η ανεξαρτησία της Σκωτίας κηρύχθηκε 6 χρόνια αργότερα με τη Διακήρυξη του Arbroath στις 6 Απριλίου 1320. Απευθυνόμενη στον Πάπα Ιωάννη XXII, η επιστολή του ζητούσε να αναγνωρίσει τη Σκωτία ως ανεξάρτητη χώρα και τον Robert the Bruce ως νόμιμο βασιλιά της.

Η Mary Stuart (γνωστή ως Mary, Queen of Scots) έγινε βασίλισσα όταν ήταν μόλις 6 ημερών, μετά το θάνατο του πατέρα της James V. Στάλθηκε στη Γαλλία σε ηλικία 5 ετών, η Mary επέστρεψε για να κυβερνήσει τη Σκωτία το 1561. Την υποδέχτηκαν σε μέρη όπως το Falkland Palace και ο Alloa Tower, αλλά έγινε εχθρός της ξαδέρφης της βασίλισσας Ελισάβετ Α’, η οποία την εκτέλεσε το 1587.

Αφού η Ελισάβετ Α πέθανε χωρίς κληρονόμο, ο Ιάκωβος ΣΤ’ της Σκωτίας (, γιος της Βασίλισσας της Σκωτίας Μαρίας ) διαδέχθηκε τον αγγλικό θρόνο και έγινε ο Τζέιμς ΣΤ’ και Α’. Αυτή η Ένωση των Στεμμάτων υποτίθεται ότι σηματοδοτούσε μια εποχή ειρήνης. Αντίθετα, μια οικογενειακή διαμάχη, η οποία τελικά είδε τον Γουλιέλμο του Οραντζ να εισβάλει στην Αγγλία το 1688 για να ανατρέψει τον Βασιλιά Ιάκωβο Ζ’, θα οδηγούσε σε δεκαετίες αιματοχυσίας και εμφύλιων αναταραχών.

Όταν ο Ιάκωβος Ζ΄ κατέφυγε στη Γαλλία, οι υποστηρικτές του – οι Ιακωβίτες – πολέμησαν για να προσπαθήσουν να τον επαναφέρουν στο θρόνο. Οι εξεγέρσεις των Ιακωβιτών είδαν μια σειρά από φρικιαστικές μάχες να λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη τη χώρα, σε μέρη όπως το Killiecrankie, το Dunkeld και το Glenshiel στο Kintail.

Το 1745, ο εγγονός του Ιάκωβος Ζ΄, Πρίγκιπας Κάρολος Έντουαρντ Στιούαρτ, γνωστός ως Bonnie Prince Charlie, έφτασε στη Σκωτία για να προσπαθήσει να συγκεντρώσει τα στρατεύματα. Αλλά η υπόθεση των Ιακωβιτών έφτασε σε τραγικό τέλος στη Μάχη του Culloden το 1746, όταν 1.500 Highlanders πέθαναν σε μία μόνο ώρα.

Τον 18ο και τον 19ο αιώνα, η Σκωτία ήταν μέρος μιας από τις μεγαλύτερες πνευματικές και επιστημονικές εκροές που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η Εποχή του Διαφωτισμού είδε Σκωτσέζους στοχαστές και καλλιτέχνες –όπως ο Robert Burns, ο William Adam, ο Sir Walter Scott και ο Adam Smith– να μεταμορφώνουν τον τρόπο που βλέπουμε και κατανοούμε τον κόσμο. Το έργο τους παραμένει για όλους να το δουν σε μέρη όπως το Newhailes House, το Birthplace Cottage & Museum του Hugh Miller και το Μουσείο Birthplace Robert Burns.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, η οικονομία της Σκωτίας άλλαξε άρδην. Η άφιξη της βιομηχανικής τεχνολογίας δημιούργησε μια μετατόπιση στον πλούτο, η οποία επίσης προκλήθηκε από την άνθηση του εμπορίου καπνού, ζάχαρης και βαμβακιού, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην εκμετάλλευση των σκλαβωμένων ανθρώπων. Σπίτια όπως το Greenbank House και το Harmony ανήκαν σε αυτούς τους νεόπλουτους επιχειρηματίες.

Η ξαφνική κυριαρχία της εξόρυξης, της ναυπηγικής και της κλωστοϋφαντουργίας, μαζί με την αύξηση των ενοικίων και την κακή σοδειά, σήμαινε ότι πολλοί άνθρωποι από αγροτικές κοινότητες αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε πόλεις και μερικές φορές ακόμη και να μεταναστεύσουν. Τα γραπτά στοιχεία για αυτό καταγράφονται συχνά στα χαρτιά των μεγάλων κτημάτων. Οι πλούσιοι γαιοκτήμονες καθάρισαν επίσης τη γη τους από πόλεις και χωριά για να ανοίξουν τον δρόμο για την κερδοφόρα εκτροφή προβάτων. Ορισμένα μέρη, όπως το Mingulay και το St Kilda, εγκαταλείφθηκαν εντελώς στις αρχές του 20ου αιώνα.

Το 1990, η Γλασκώβη έγινε Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πόλη και την επόμενη δεκαετία είδε την κουλτούρα της Σκωτίας να αφήνει το στίγμα της στον κόσμο, με ταινίες όπως το Trainspotting (1996) και τα βιβλία της J K Rowling (1997) να σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Το 1999 το Κοινοβούλιο της Σκωτίας συνήλθε εκ νέου για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 300 χρόνια.