Κάστρα Λίγηρα

Κατά τη Γαλλική Αναγέννηση ιδρύθηκε η βασιλική αυλή στην κοιλάδα του Λίγηρα η οποία ήταν μια στρατηγική γεωγραφική και οικονομική θέση για το εμπόριο όπου ο ποταμός Λίγηρα διασχίζει τη χώρα και ένα όμορφο, κατάφυτο τοπίο αγκάλιασε τις βασιλικές φιλοδοξίες για να χτιστεί μια σειρά από πολυτελή παλάτια αναψυχής.

Στις αρχές του Μεσαίωνα άρχισαν να χτίζονται κάστρα στην κοιλάδα του Λίγηρα. Μερικά μεσαιωνικά φρούρια παραμένουν ορατά στην όχθη του μεγαλύτερου ποταμού της Γαλλίας, του Λίγηρα. Ωστόσο, η νικηφόρα Μάχη του Μαρινιάν το 1515 υπό τη βασιλεία ενός νεαρού βασιλιά François I θα σήμαινε την αρχή μιας νέας εποχής. Το 1519, το Château de Chambord ήταν ο τόπος μεγάλων ανακαινίσεων που ξεκίνησαν από τον βασιλιά François I όπου στόχος του ήταν να κατασκευάσει ένδοξα κάστρα που αντανακλούσαν τις νίκες του στη μάχη.

Η κοιλάδα του Λίγηρα και τα κάστρα της αφέθηκαν δυστυχώς να εγκαταλειφθούν από τους Γάλλους βασιλείς που προτίμησαν να εγκαταστήσουν την κύρια κατοικία τους στο Φοντενεμπλό, στο Παλάτι του Λούβρου, και στη συνέχεια αργότερα στις Βερσαλλίες. Ο Francois I πέρασε τις τελευταίες του μέρες στο Chateau de Rambouillet στην περιοχή Yvelines.

Χάρη σε δωρεές και εξαγορές, τα κάστρα αποκτήθηκαν αργά αλλά σταθερά από μέλη της γαλλικής αριστοκρατίας.

Αν και ήταν η επίσημη κατοικία του François I, το Château de Chenonceau δεν ανακαινίστηκε ποτέ. Στην πραγματικότητα, μετά το θάνατο του βασιλιά, η Νταϊάν ντε Πουατιέ έχτισε μια τοξωτή γέφυρα πάνω από τον ποταμό Σερ, μια προσθήκη που εδραιώνει τη γοητεία του πύργου και δίνει μια γυναικεία πινελιά.

Ένα μεγάλο μέρος των πύργων της κοιλάδας του Λίγηρα είναι πλέον ιδιωτικές ιδιοκτησίες ανοιχτές στο κοινό. Το Κέντρο Εθνικών Μνημείων, το οποίο διαχειρίζεται επίσης άλλα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς όπως το Mont Saint-Michel, είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης και διαχειριστής όλων των κάστρων από το Azay-le-Rideau έως το Châteaudun, μεταξύ άλλων.

Η καινούργια διαχείριση των πραγμάτων επέτρεψε τη συντήρηση και την αποκατάσταση αυτών των εκπληκτικών ανακτόρων. Για παράδειγμα, το Château de Villandry καταλήφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από την οικογένεια Carvallo που έσωσε το οικοδόμημα από την κατεδάφιση και η οποία συνεισέφερε επίσης μια σημαντική συλλογή ισπανικών ζωγραφικών πινάκων.

Ο χαρακτηρισμός «Châteaux de la Loire» αναφέρεται σε μια εξαιρετική τουριστική περιοχή όπου αμέτρητα ιστορικά γεγονότα σημάδεψαν τις ιστορίες τόσο της Γαλλίας όσο και της Ευρώπης κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο που αποτελεί άλλον έναν εξίσου σημαντικό σταθμό στην Ιστορία και την παράδοση της χώρας και από το 2000 συγκαταλέγεται στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.