Σεϋχέλλες

Οι Σεϋχέλλες έχουν πολύ σύντομη ιστορία διότι οι πρώτοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στα νησιά μόλις στα τέλη του 18ου αιώνα και πριν από τότε ολόκληρο το αρχιπέλαγος ήταν εντελώς ακατοίκητο. Έχοντας γίνει αρχικά γαλλική αποικία και μετά βρετανική, οι Σεϋχέλλες είδαν την άφιξη, μαζί με τους αποίκους, πολλών σκλάβων από διάφορα μέρη της Αφρικής. Αυτός ο συνδυασμός εθνικοτήτων γέννησε ένα πολυπολιτισμικό και πολυεθνικό έθνος, το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα παρθένο οικοσύστημα και μια απίστευτη ποικιλία φυτικών και ζωικών ειδών, χάρη στη μακρά απομόνωση του

Αν και ο πρώτος οικισμός στις Σεϋχέλλες χρονολογείται από το 1770, τα νησιά είχαν ήδη βρεθεί πολύ πριν. Θεωρείται ότι ανακαλύφθηκαν τον 7ο αιώνα από κάποιους Άραβες ναυτικούς, για τις επισκέψεις των οποίων σώζονται ασαφή στοιχεία μέχρι σήμερα. Το 1502, ο Βάσκο ντα Γκάμα είδε το αρχιπέλαγος και το υπέδειξε στους χάρτες του με το όνομα «Tres Irmãos», των τριών αδελφών. Σήμερα αυτό το όνομα χρησιμοποιείται στα γαλλικά για να υποδείξει τις τρεις εμβληματικές βουνοκορφές του Mahé (Trois Fréres). Ωστόσο, οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πάτησαν το πόδι τους στις Σεϋχέλλες ήταν Βρετανοί αλλά δεν εγκαταστάθηκαν εκεί.

Ήταν 140 χρόνια αργότερα που η Γαλλία έστρεψε την προσοχή της στις Σεϋχέλλες, με στόχο να βρει ένα πιο γρήγορο πέρασμα από τον Μαυρίκιο στην Ινδία. Ο Γάλλος διαχειριστής του Μαυρικίου, Bertrand-François Mahé de La Bourdonnais, έστειλε τον εξερευνητή Lazare Picault να ανακαλύψει το αρχιπέλαγος. Το 1742 ο Picault αποβιβάστηκε στο νησί που σήμερα φέρει το όνομα του διαχειριστή: Mahé.

Οι Γάλλοι αποφάσισαν να εγκατασταθούν στις Σεϋχέλλες τόσο για να εκμεταλλευτούν τη στρατηγική τους θέση σε σχέση με την Ινδία όσο και για να αρχίσουν να καλλιεργούν μπαχαρικά σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστούν το ολλανδικό εμπόριο μπαχαρικών. Το 1770, 15 άποικοι, μαζί με μια ντουζίνα σκλάβους, εγκαταστάθηκαν στις Σεϋχέλλες. Στη συνέχεια, μεγάλες ποσότητες σκλάβων μεταφέρθηκαν από τον Μαυρίκιο, τη Μαδαγασκάρη, τη Μοζαμβίκη και, σε μικρότερο βαθμό, την Ινδία. Τον πρώτο αιώνα της εγκατάστασης, οι Σεϋχέλλες είχαν λίγους κατοίκους, αλλά πολύ ποικίλες καταβολές. Αυτό οδήγησε σε ένα ισχυρό μείγμα εθνοτήτων και καθόρισε τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα του πληθυσμού, ο οποίος είναι ακόμη ορατός σήμερα.

Οι Σεϋχέλλες παρέμειναν μέρος της Γαλλίας μέχρι το 1814, όταν πέρασαν στους Βρετανούς. Υπάρχουν έντονες γαλλικές επιρροές στην καθημερινότητα των Σεϋχελλών, όχι μόνο στα επώνυμα και τα γεωγραφικά ονόματα, αλλά και στην κουζίνα και τη γλώσσα. Στην πραγματικότητα, τα γαλλικά είναι μια από τις επίσημες γλώσσες της χώρας και αντιπροσωπεύουν τη βάση της κρεολικής γλώσσας των Σεϋχελλών. Στη μουσική και τους παραδοσιακούς χορούς, όμως, το αφρικανικό αποτύπωμα, που έδιναν οι δούλοι της εποχής, είναι πιο δυνατό.

Χάρη στην ιστορία τους, οι Σεϋχέλλες είναι πλέον ένας ονειρεμένος προορισμός διακοπών και ένα πραγματικά μοναδικό μέρος στον κόσμο, όχι μόνο χάρη στην πολιτιστική και εθνική τους ποικιλομορφία, αλλά και λόγω της τεράστιας φυσικής τους ποικιλίας. Επιπλέον οι Σεϋχέλλες φιλοξενούν δύο Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, είναι αρκετά δημοφιλείς λόγω του εθνικού πάρκου Vallée De Mai και το Aldabra Τoll που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από το 1982, καθώς είναι μια υπερυψωμένη κοραλλιογενής ατόλη και δεδομένου ότι πρόκειται για μια απομακρυσμένη τοποθεσία, είναι ανέγγιχτη από τον άνθρωπο και διατηρεί τη φυσική της ομορφιά μέχρι σήμερα.

Σήμερα, ο τουρισμός και τα αυστηρά έργα διατήρησης της φύσης και του θαλάσσιου οικοσυστήματος διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις Σεϋχέλλες και διασφαλίζουν τη διατήρηση αυτού του παράδεισου όπου απομονωμένες παραλίες, τα μαγικά ηλιοβασιλέματα και τα ιδιωτικά θέρετρα το κάνουν καταφύγιο για τους περισσότερους τουρίστες και ταξιδιώτες.